Εναλλακτικό καλοκαίρι σε Φλώρινα και Πρέσπες

Ξέρω. Όπως κι εγώ, έτσι κι εσύ, έτσι και ο οποιοσδήποτε έχει συνυφασμένο το καλοκαίρι με κάποιο νησί. Δικαιολογημένα. Υπάρχουν όμως αρκετές ακόμη επιλογές στην ηπειρωτική Ελλάδα που αξίζουν την προσοχή σου. Κάποιες από αυτές, αφορούν όλους εκείνους που σκέφτονται πέρα από τα -ταξιδιωτικά- τετριμμένα. Η Φλώρινα θα μπορούσε για όλους τους σωστούς λόγους να είναι μία από αυτές.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στην πόλη καθεαυτή αλλά σε ολόκληρο το νομό που, πίστεψέ με, έχει μπόλικα θέλγητρα για να σε κάνει αρχικά να θαυμάσεις και έπειτα να ερωτευτείς μία διαφορετική (θερινή) Ελλάδα.

Ανάμεσα σε λίμνες και βουνά αλλά κυρίως έναν καταπράσινο καμβά (που τον χειμώνα ασφαλώς γίνεται λευκός), λουσμένο με εκπληκτικό φως, η Φλώρινα βρίσκεται σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο άνω των 600 μέτρων, με τον ποταμό Σακουλέβα να τη διαπερνά. Σε αυτή εύκολα θα διακρίνεις σε μεγάλο μέρος της τη νεοκλασική και μακεδονική τεχνοτροπία, με το ζωντανό vibe της να είναι εξίσου ευδιάκριτο.

Μην ξεχάσεις:

• • Να δοκιμάσεις την υπέροχη κουζίνα στο Γεντέκι. Το μικρό εστιατόριο στην πόλη της Φλώρινας αποτελεί και ένα από τα νοστιμότερα μέρη της. Ο Γιώργος Τσελίδης επενδύει σε φανταστικές πρώτες ύλες και παρουσιάζει τη δική του εκδοχή σε παραδοσιακές και μη συνταγές. Αν είσαι τυχερός, ίσως πετύχεις και κάποια από τις εξορμήσεις του στο δάσος, όπου κουβαλώντας τη σόμπα του μαγειρεύει στη φύση, συχνά χρησιμοποιώντας και υλικά που θα βρει on the spot.
  • Να προμηθευτείς τα απαραίτητα από τον Ναουμίδη: Η οικογένεια Ναουμίδη παράγει με χειροποίητο τρόπο παραδοσιακά και καινοτόμα προϊόντα θαυμάσιας ποιότητας και γεύσης, που σχετίζονται ασφαλώς με το δημοφιλέστερο προϊόν της περιοχής. Η φημισμένη κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης καλλιεργείται στο αγρόκτημα, μεταποιείται και συσκευάζεται στην πετρόκτιστη μονάδα. Πέρα από αυτήν, μπορείς να περάσεις και μία βόλτα από το ομώνυμο εστιατόριο στην ακτή της Βεγορίτιδας και να τιμήσεις τα καλοφτιαγμένα πιάτα του.

Να πάρεις μαζί σου φεύγοντας παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού Βεΐκου και τυριά από το τυροκομείο Δημητρίου. Η Φλωρινέλα (ημίσκληρο αιγοπρόβειο τυρί σε μπαστουνάκι) είναι must-taste, ειδικά αν τη συνδυάσεις με μαρμελάδα.

Το Αμύνταιο και το Νυμφαίο

Υπάρχουν τα ελληνικά χωριά. Υπάρχει και το Νυμφαίο. Ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός είναι ένα από τα αδιαμφισβήτητα highlights της περιοχής και το ίσως ομορφότερο χωριό της Μακεδονίας: Ένα μοναδικής αρχιτεκτονικής μέρος με πετρόκτιστα σπίτια (με τις χαρακτηριστικές όσο και πρακτικές κατά τη διάρκεια του χειμώνα λαμαρινένιες σκεπές), περικυκλωμένο από ένα μοναδικό δάσος οξιάς.

Πέρα από την περιήγηση στα δρομάκια του, τη Νίκειο Σχολή, τα αρχοντικά και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, μην παραλείψεις το φανταστικό πρωινό στο Εντερνέ.

Από την άλλη, το Αμύνταιο αξίζει να το επισκεφθεί κανείς (και) για τα περίφημα οινοποιεία του. Αν μπορείς να δεις μόνο ένα από αυτά, τότε το Κτήμα ΑΛΦΑ πρέπει να είναι η επιλογή σου. Τόσο για να δεις τους αμπελώνες των 1.200 στρεμμάτων (κάποιοι εκ των οποίων είναι υπεραιωνόβιοι) και να δοκιμάσεις τις εξαιρετικές ετικέτες του, όσο και για να κατανοήσεις πλήρως την προσπάθεια που γίνεται εδώ και που το έχει οδηγήσει στο να ξεχωρίζει σε διεθνές επίπεδο.

Οι Πρέσπες

Η Μικρή και η Μεγάλη Πρέσπα, συνδυαστικά με τα γύρω βουνά δημιουργούν ένα μοναδικής ομορφιάς και ενέργειας τοπίο. Παράλληλα, η ευρύτερη περιοχή αποτελεί από μόνη της έναν λόγο για να ανηφορίσεις προς τα εκεί. Πέρα από το φυσικό κάλλος, υπάρχουν στα πέριξ οικισμοί μοναδικής αρχιτεκτονικής και γοητείας όπως ο Άγιος Γερμανός, οι Ψαράδες (στην ακτή της Μεγάλης Πρέσπας) και ο Άγιος Αχίλλειος (το νησάκι στη Μικρή Πρέσπα).

Η βαρκάδα στη Μεγάλη Πρέσπα και η ανάβαση μέχρι το στα ασκηταριά με τις μεταβυζαντινές τοιχογραφίες πάνω στους βράχους είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένες.

Έπειτα από όλα αυτά, ίσως και να σκεφτείς καλύτερα τα όσα διάβασες στην πρώτη παράγραφο.